در اتاقی که به اندازه یک تنهائیست

دل من

که به اندازه ی یک عشق است

به بهانه های ساده ی خوشبختی خود می نگرد

به زوال زیبای گل ها در گلدان

به نهالی که تو در باغچه ی خانه مان کاشته ای

و به آواز قناری ها

که به اندازه یک پنجره می خوانند 

نظرات 1 + ارسال نظر
شکوفه شنبه 1 مرداد‌ماه سال 1384 ساعت 02:12 ق.ظ http://haramedelam.blogsky.com

سلام ... خیلی قشنگ نوشتی .. راستی من لینکت تو وبلاگم میذارم اگه خواستی تو هم همین کار کن .. در پناه حق

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد