این هم استخاره من از حافظ:
کنون که می دمدازبوستان نسیم بهشت
منوشراب فرح بخش و یاروحور سرشت
گدا چرانزندلاف سلطنت امرو
که خیمه سایه ابراست وبر نکمه لب کشت
چمن حکایت اردیبهشت می گوید
نه عاقل است که نسیه خریدونقدبهشت
وفا مجوی زدشمن که پرتوی ندهد
چو شمع صومعه افروزی از چراغ کنشت
به می عمارت جان کن که این جهان خراب
بران سراست که از خاک ما بسازدخشت
مکن به نامه سیاهی ملالت من مست
که اگه است که تقدیر بر سرش چه نوشت
قدم دریغ مدا راز جنازه حافظ
که گرچه غرق گناه است میرود به بهشت