در اتاقی که به اندازه یک تنهائیست
دل من
که به اندازه ی یک عشق است
به بهانه های ساده ی خوشبختی خود می نگرد
به زوال زیبای گل ها در گلدان
به نهالی که تو در باغچه ی خانه مان کاشته ای
و به آواز قناری ها
که به اندازه یک پنجره می خوانند
خداحافظ
همروز اخرین روز حضور من تو زابل
و فقط میخوام از تک تک دوستام یاد کنم:
بهنام افشار نوش رضا عباس زاده یوسف لقمان نیا
نور الدین پیدا محسن مزینانی نیما باغبان
مصطفی قالیباف امیر کمالی مهدی شهیدی
مهدی طالبی محسن محمدی بنیامین ابراهیمی
هانی رازنی وحید نصیری علی نوروزی
محسن سلمانی منصور صادقی و............
که الان حضور ظهن ندارم ولی بچه ها همیشه به یادتون هستم
منو از یاد نبرید
ما چون دو دریچه روبروی هم
آگاه ز هر بگو مگوی هم
هر روز سلام و پرسش و خنده
هر روز قرار روز آینده
عمر آینه ی بهشت اما..آه
بیش از شب و روز تیر و دی کوتاه
اکنون دل من شکسته و خسته ست
زیرا یکی از دریچه ها بسته ست
نه مهر فسون،نه ماه جادو کرد
نفرین به سفر،که هر چه کرد او کرد
ای همیشه در یاد،
ای همیشه در دل،
صدایت را بشنوم یا نشنوم،
میدانم همیشه در قلبت جای دارم.
صدایم را بشنوی یا نه،
بدان که جای تو را در دل،
یاد تو را در ذهن،
هیچ چیز و هیچکس،
هرگز نخواهد گرفت.
میدان ساعت
عمارت شهرداری تبریز در سال 1314 شمسی در محل گورستان متروک و مخروبه کوی نوبر با نظارت مهندسان آلمانی درزمان ریاست شهرداری حاج ارفع الملک جلیلی بنا گردید . این ساختمان دارای یک برج ساعت چهار صفحه ای است که با طنین موزون زنگ هایش هر 15 دقیقه یک بار ، گذشت زمان را به گوش مردم تبریز می رساند . نمای خارجی تالار شهرداری تبریز از سنگ تراشیده بوده و نقشه ساختمان آن با نمونه ساختمانهای کشور آلمان قبل از جنگ جهانی دوم مطابقت دارد.
این بنا د ر وسط شهر تبریز و درمیدانی موسوم به میدان ساعت واقع شده و در حال حاضر تمام امور عمرانی متمرکزشهر و امور اداری شهرداری تبریز در این تالار و عمارت متمرکز است.
